නපුංසකයෝ තුන් දෙනා

මේ ලෝකයේ නපුංසකයෝ තුන් දෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ තුන් දෙනාට තියෙන්නේ කාලය, දේශය, පුද්ගලත්වය යන ප්‍රශ්න තුනය. පළමු වැනියා මෙහෙම කියනවා. "ඕවා ඒ කාලේ කළාට මේ කාලේ කරන්න බෑ." එයාට තියෙන්නේ කාලය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක්. රජකාලේ කළාට දැන් බෑ. සුද්දගෙ කාලේ කළාට දැන් බෑ වගේ දේවල් තමා ඔහු/ඇය කියන්නේ. දෙවැනියා මෙහෙම කියනවා, "ඕවා එහෙ කළාට මෙහෙ කරන්න බෑ". එයාට තියෙන්නේ දේශය පිළිබඳ ප්‍රශ්නයක්. රුසියාවේ කලාට ලංකාවේ බැහැ. ඉන්දියාවේ කළාට ලංකාවේ බැහැ. උඩරට කළාට පහතරට බැහැ වගේ දේවල් තමා එයාගේ අදහස්. තුන් වැනියා මෙහෙම කෙනෙක්. "ඕවා එයා කළාට උඹට බැහැ/මට බැහැ" ආදී වශයෙන්. එයාට තියෙන්නේ පුද්ගල ප්‍රශ්නයක්. ධර්මපාලතුමා කළාට උඹට බැහැ. ලෙනින් කළාට උඹට බැහැ. ගාන්ධි කරපු දේවල් මට කරන්න පුළුවන් ද ආදී වශයෙන් තමා එයා කතා කරන්නේ.

විප්ලවය කියන්නේ හැම විටම ආයුධ සන්නද්ධ අරගලයක් නෙවේ. මට අනුව විප්ලවය කියන්නේ සමාජය දැන් පවතින තත්වයට වඩා උසස් තත්වයකට ගෙන ඒමට දරන වෑයමයි. ඉදින් ඔබ යම් විප්ලවයක් කරන්න බලාපොරොත්තු වෙනවා නම්, පළමුව මේ නපුංසකයන් තුන් දෙනාව හොයා ගෙන පිටුවහල් කරන්න. නැත්තම් වැඩේ හරිම අමාරුයි.

සෝම හාමුදුරුවන් ගේ අපවත් වීම ලංකාවේ අවාසනාව, අභාග්‍ය කියා කවුරු හරි හිතනවා නම් මා එයට විරුද්ධයි. සෝම හාමුදුරුවන් අපවත් වූ වේලේ, "කමක් නැහැ සෝම හාමුදුරුවන් නැති වුණාට, මං ඉන්නවානේ. මට පුළුවන් මේක ඉදිරියට ගෙන යන්න" කියා කියන්න, හිතන්න, කරන්න කෙනෙක් නැති වුණ එකයි ලංකාව් අභාග්‍ය හෝ අවාසනාව වෙන්නේ. මෙය ජාතිකවාදීව ලියූ සටහනක් නොවේ. ලෙනින්ගේ, ගාන්ධිගේ, හෝ වෙනත් එවැනි ඕනෑම විප්ලවවාදියෙකුගේ මරණය ගැන මට කියන්න තියෙන්නේ එපමණයි.